Bij Groningen denk je aan uitgestrekte akkers, klei en een verre horizon. Maar Westerwolde is anders. Hier geen rechte lijnen, maar slingerweggetjes. Hier geen verre einders, maar intieme stukjes hei, bos en akkerland. Kronkelende beekjes en glooiingen in het landschap doen je bijna twijfelen: is dit echt Groningen?
De ruggegraat van Westerwolde is de Ruiten Aa, een beek die zijn oorspronkelijke meanders heeft teruggekregen. Aan weerszijden van de beek, bijvoorbeeld bij Sellingen en Ter Apel, liggen gevarieerde bossen van meer dan een 1.000 jaar oud. Tegenwoordig laat de ijsvogel zich hier weer vaak zien. Een felblauwe flits en wég is ‘ie weer. In Ter Wupping komen 3 beken samen in een gevarieerd landschap met houtwallen en monumentale boerderijen. Wandelend of fietsend kun je in Westerwolde alle kanten op.
