De Eilandspolder en het omringende land ligt er in grote lijn nog net zo bij als eeuwen geleden. Ondiepe slootjes door rietkragen omzoomd. Lange kavels grasland bevolkt door lome koeien. Schreeuwende grutto’s, buitelende kieviten en aan de horizon niet meer dan een enkele kerktoren of molen. Boeren is in dit lage, natte land nog altijd niet makkelijk. Zware machines kunnen niet op het land en om bij hun koeien te komen, moeten de boeren in sommige gevallen de boot pakken.
De drassige en voedselrijke veenbodem is als een rijk gedekte tafel voor tientallen vogelsoorten. ’s Zomers en ’s winters weten zij de polder feilloos te vinden. Ook de plantengroei is bijzonder: soorten als zonnedauw, een vleesetend plantje, veenpluis en nimfkruid groeien hier in grote hoeveelheden.