Nieuws

Waarom loslopende honden een gevaar vormen voor reeën

  • 30 mei 2025
  • Flora en fauna
  • Leestijd 3 minuten

In het voorjaar en de zomer trekken steeds meer mensen de natuur in, vaak met de trouwe viervoeter aan hun zijde. Wat begint als een ontspannen wandeling, kan echter onbedoeld uitmonden in een levensbedreigende situatie voor de wilde dieren die daar leven. Vooral reeën zijn daarbij vaak de dupe van loslopende honden en helemaal nu er reekalveren op de wereld gezet worden. Maar waarom en hoe zit dat eigenlijk?

Regelmatig komen er meldingen binnen van reekalfjes die zijn gegrepen of reegeiten die zichzelf dood hebben gelopen — als gevolg van een loslopende hond. Helaas zijn zij vaak de dupe van honden die niet zijn aangelijnd of onvoldoende onder appel staan. Deze verhalen zijn voor velen herkenbaar en toch blijven ze zich herhalen. Met dit blog leg ik graag uit dat vluchten geen optie is en dat stress bij het ree dodelijk kan zijn als het wordt achterna gezeten of in contact komt met een hond. Daarnaast de uitleg wat doeltreffend is om mogelijke ellende te voorkomen.

Vluchten is geen optie

Reeën lijken misschien snelle en wendbare dieren, maar hun vluchtgedrag is beperkt. Bij gevaar vluchten ze een korte afstand en blijven dan stilstaan om te kijken of het gevaar geweken is. Dit gedrag is bedoeld om energie te sparen en het risico op onnodige verwondingen te verkleinen. Maar voor een hond die het ree achterna zit, is dit precies het moment om toe te slaan.

Stress is dodelijk

Zelfs als een hond het ree niet aanraakt, is de schade vaak al aangericht. De plotselinge stress van een achtervolging kan bij reeën leiden tot een hartstilstand. Vooral na een lange winter zijn hun energiereserves laag, en een stressvolle vlucht kan de laatste druppel zijn. Het dier sterft dan niet door de beet van de hond, maar simpelweg door paniek en plotselinge stress.

Reekalfjes zijn extra kwetsbaar

In de periode van half mei tot juli worden reekalfjes geboren. Ze liggen de eerste weken verborgen in het gras, stil en geurloos, om niet op te vallen voor roofdieren. Moederreeën laten hun jongen alleen en keren af en toe terug om ze te zogen.
Mocht je tijdens een fijne wandeling een kalf aantreffen, laat het dan liggen. De natuur doet haar werk en het kalfje wordt alleen gelaten door de moeder, die zich in de buurt bevindt en haar jong altijd weer opzoekt. Het kalfje is niet verloren of in gevaar, maar is simpelweg in de rustige fase van zijn leven, waarin het zich veilig verstopt is, terwijl de moeder haar voedsel zoekt.

Door niet in te grijpen, geef je het kalf de kans om op natuurlijke wijze groot te worden zonder verstoring van zijn omgeving. Wordt een kalfje opgespoord door een hond, dan heeft het geen enkele kans om te vluchten. Bovendien kan de geur van de hond ertoe leiden dat de moeder het jong verstoot.

 

Reekalf

Groter wild

Ook edel- en damherten zijn kwetsbaar, maar kunnen zich beter staande houden, omdat ze vaak in grotere, rustigere natuurgebieden leven, in groepen en fysiek sterker zijn dan reeën. Dit geeft hen bescherming en een beter vluchtvermogen. In tegenstelling tot reeën, die meer solitair zijn en snel in paniek raken, kunnen deze grotere hertensoorten langere afstanden rennen zonder uitgeput te raken. Echter voor edel- en damherten breekt er nu ook een kwetsbare periode aan. Ook zij zetten de komende tijd kalveren op de wereld die net zoals een reekalf extra kwetsbaar zijn! Hertenkalveren kunnen binnen een dag al meelopen met de moeder en hebben niet de levenservaring om mogelijke gevaren te herkennen.

Wilde zwijnen vormen een ander risico: ze zijn eerder een gevaar voor honden dan andersom, vooral als een beschermende zeug met jongen zich bedreigd voelt. Dit benadrukt het belang van honden aan de lijn houden, zowel ter bescherming van het wild als de hond zelf.

Hertenkalf

Goede bedoelingen, grote gevolgen

Veel hondeneigenaren zijn zich helaas niet bewust van het effect van hun hond in de natuur. Ook een goed opgevoede hond kan plotseling de jachtinstincten volgen en achter een ree aangaan puur uit nieuwsgierigheid of speelsheid. Voor het ree is dit echter geen spelletje, maar een levensbedreigende situatie. De foto’s van gegrepen reeën laat ik achterwege, want de beelden zijn niet echt fraai.


Wat kun je doen als hondenbezitter?

De oplossing is simpel, maar doeltreffend: Volg de huisregels van de natuur en let op de bebording! Houd je hond dus aan de lijn in bos– en natuurgebieden (zoals in de meeste gevallen gewoon hoort), zeker nu in het voorjaar en de vroege zomer. Ook al is je hond gehoorzaam, het risico is simpelweg te groot.

Genieten van de natuur kan nog steeds en dat met respect voor het leven dat er woont!

Over de auteur
boswachters veluwe
Veluwe Boswachter
Otterloseweg 116
7339 GZ Ugchelen
veluwe@staatsbosbeheer.nl
   
Meer over dit onderwerp