Nieuws
Een klein deel van het Baarnse Bos is in november afgesloten om een bijzondere reden. Een aantal van de monumentale bomen is in de laatste fase van hun leven. Staatsbosbeheer heeft besloten om deze bomen op een natuurlijke manier aan hun einde te laten komen. Dit betekent dat de bomen niet geveld worden, maar zelf zullen afsterven en op hun eigen manier afgebroken worden. Als nieuwe junior boswachter publiek ben ik bij dit project betrokken.
Vier maanden geleden ben ik gestart met inwerken, de gebieden leren kennen en aan de bak gaan met het boswachterswerk. Eén van de bijzondere projecten waar ik bij betrokken ben, speelt zich af in het Baarnse Bos. Hier zijn een groot aantal monumentale bomen aan het einde van hun levensfase. Die mogen in alle rust op de plek waar ze zo’n 200 jaar geleden als stekje het eerste zonlicht zagen, hun laatste adem uitblazen. Het is enerzijds jammer als deze machtige reuzen er straks als dood hout bij liggen, anderzijds staat dit garant voor een ware explosie van nieuw leven. Ik vind dit zo bijzonder dus schrijf dan ook met plezier over het onderwerp van mijn eerste blog.
Afgelopen november zijn we gestart met het afsluiten van een klein deel van het Baarnse bos. Dit is op een plek waar monumentale beuken en eiken van 100 tot 200 jaar oud staan. Een aantal van deze bomen zijn in de laatste fase van hun leven. Omdat dit stukje bos van grote monumentale waarde is, heeft Staatsbosbeheer besloten om deze bomen op een natuurlijke manier aan hun einde te laten komen. Dit betekent dat de bomen niet geveld worden, maar zelf zullen afsterven en op hun eigen manier afgebroken worden. Sommige bomen zullen blijven staan als staand dood hout, terwijl andere omvallen of omwaaien. En ook dat maakt een verschil. Als een dode boom rechtop staat, zijn de temperatuur en vochtigheid dichtbij de grond anders dan hoger in de lucht. Hierdoor kunnen er meer verschillende soorten dieren, insecten en schimmels in leven. Hoe lang een dode boom blijft staan, verschilt per soort.
Dit proces biedt een unieke kans voor het bevorderen van de biodiversiteit in het Baarnse Bos. De aftakelende bomen trekken veel insecten aan, wat op hun beurt andere dieren zal aantrekken die profiteren van de rijke aanwezigheid van voedsel en het nieuwe stukje rust. Bovendien zorgen de omgevallen bomen voor extra licht op de bosbodem, waardoor jonge bomen de kans krijgen om te groeien en net zo groot te worden als hun voorgangers. Dit project is een voorbeeld van hoe natuur zich kan ontwikkelen op een manier die zowel respectvol is voor het milieu als voor de mensen die het bos bezoeken.
Gezien de lange duur van dit proces heeft Staatsbosbeheer besloten dit stukje bos voor onbepaalde tijd af te sluiten voor het publiek. De bomen die hier staan en zullen afsterven, kunnen onvoorspelbaar en zelfs levensgevaarlijk zijn. Het is daarom van groot belang om de informatieborden goed te lezen en de aangegeven huisregels op te volgen.
Als nieuwe junior boswachter publiek bij team boswachters Utrecht-Oost voer ik werkzaamheden uit in de boswachterijen Austerlitz en de Lage en Hoge Vuursche. Hier ben ik het aanspreekpunt voor recreanten, ondernemingen en aanvragers van activiteiten en evenementen. Inmiddels zijn vier maanden verstreken en het voelt voor mij dat ik juist heb gekozen om de polders in Flevoland te verruilen voor de prachtige Heuvelrug. Wat een mooi en afwisselend gebied om er te wonen en te werken!
