Nieuws
De natuur gaat langzaam richting de winterstand, maar steeds vaker zien we de maan of de Texelse vuurtoren niet meer schijnen door de bomen. Het blad bungelt er nog vrolijk aan en in het bos is het nog steeds een kleurrijke boel. Er hangen nog steeds bessen aan de struiken en door het nagenoeg ontbreken van nachtvorst schieten er nog steeds volop paddenstoelen uit de grond. Wasplaten en kramsvogels geven november kleur! In deze rubriek vertel ik daar meer over.
Inmiddels zitten we richting het einde van november. In het duin zien we (her)bloei van behoorlijk wat flora. Dicht bij de grond het warmpaars van de gewone vleugeltjesbloem, maar ook het citroengele bloemhartje van het muizenoor. Duinroos staat zeker op zuidelijk georiënteerde duinhellingen rijkelijk in bloei. De temperatuur is nu wel echt gezakt, maar de afgelopen weken vlogen er af en toe nog volop bruinrode heidelibellen, snorzweefvliegen, maar ook limonadewespen in de rondte.Wie terug gaat in de tijd en oude foto’s van intochten van Sinterklaas opzoekt treft zwart-wit foto’s van volle kades met warm aangeklede kindjes, maar vooral kale boomkruinen waar in de avond de maan doorheen scheen. November is toch een beetje het nieuwe oktober geworden, als je het mij vraagt. Ook de vogeltrek verloopt wat uitgesteld. Er is nog veel trek van kleine zangvogels zoals goudhaantjes, tjiftjaffen en zwartkoppen. Vooral opvallend is het relatief hoge aantal insectenetende vogels. De struikvormers hadden deze herfst een bizarre hoeveelheid vrucht. Let er maar eens op in het duin, misschien zie je wel een kramsvogel of een koperwiek zitten die zijn buik vol vreet.
Doordat nachtvorst nog helemaal niet heeft plaatsgevonden kun je nog steeds paddenstoelen aantreffen. Op Texel hebben we natuurlijk weer wat bijzonders; namelijk wasplaten. Dat zijn de diamantjes van dijk, duin of grasland in de herfst. Ze houden van schrale milieus net als veel bloemen en kruiden. Het enige waar ze op dijken wat last van hebben is van de alsmaar doorgroeiende grassen door de hoge temperaturen. Ik was vorige week even op pad met een zogenaamde mycoloog. Dat is iemand die heel veel weet van schimmels en paddenstoelen. We liepen het duingrasland van De Nederlanden in bij Paal 21. Tussen de korstmossen en de lage kruiden net nabij een stuifkuil gingen we door de knieën voor kleurrijk moois. Het prachtige warmrood van de straks alsmaar zwartwordende wasplaat. Vervolgens het prachtige melkwit van het sneeuwzwammetje. Glimmend en wel troffen we op de noordhelling ook het zogenaamde papegaaizwammetje. We konden onszelf zien in de spiegeling op die glimmende hoed. Ook op dijken op Texel kom je wasplaten tegen. Recent onderzoek toont aan dat wasplaten mogelijk ook in symbiose leven met mossen en/of kruiden. In ieder geval zijn de meeste wasplaten enkel te vinden in schrale, droge, ongestoorde en oude graslanden. Dat zijn soms ook extensief beheerde dijken. Op Texel zijn dit vaak de secundaire dijken, die geen waterveiligheidsrol meer spelen. Maaien en afvoeren in een maaironde zorgt voor schrale omstandigheden. Daar profiteren veel bloemen en kruiden van, maar dus ook wasplaten.
Zolang het de komende weken niet echt gaat winteren, kun je ze nog wel tegenkomen. Stop dan even, maak een buiging en ga even door de knieën voor een foto.
