Natuurgebied
De Hoeksche Waard is een samenvoeging van een groot aantal oude polders. De Sint Elisabethvloed van 1421 veegde de meeste polders volledig van de kaart. Het Oudeland van Strijen werd als eerste in 1437 weer drooggelegd; daarna volgden de overige polders. Pas toen sprak men van de Hoeksche Waard.
Het Oudeland van Strijen is een weidevogelgebied, waar het in het voorjaar wemelt van de grutto’s, tureluurs en kieviten. ’s Winters zie je hier volop brand- en kolganzen. Al deze vogels kun je goed bekijken vanuit het vogelobservatiepunt het Oude Gemaal aan de Hoekseweg in Strijen. Het gebouw is in 2006 opgeknapt en is een bekend trefpunt voor vogelaars.
Langs de Oude Maas liggen grienden, ook wel wilgenakkers genoemd. Staatsbosbeheer beheert de grienden bij Heinenoord. Een deel wordt nog iedere 3 jaar gekapt. Vanaf de buitenkaai (de dijk) tussen Heinenoord en de Heinenoordtunnel voert het 600 meter lange Cees Leenheerpad door het wilgenhakhout.
Langs de Oude Maas liggen ook 2 buitenpolders: de Geertruida Agathapolder en de polder Groot Koninkrijk. Deze natte polders hebben een eigen gemaal. De Geertruida Agathapolder loopt iedere winter bij hoge rivierwaterstanden onder water en wordt in de volksmond De Blankert genoemd. Beide polders zijn rijk aan weidevogels en zitten ’s winters vol met ganzen.
Langs de oevers van het Groote Gat en de Drom groeien bijzondere plantjes zoals de ratelaar, kale jonker en verschillende soorten orchideeën. Deze kreekgebieden zijn niet toegankelijk, maar wel goed te zien vanaf de dijk. In het Groote Gat kun je watervogels observeren vanuit een vogelkijkhut. De Drom is niet toegankelijk, maar wel goed te overzien vanaf de Zuidzijdsedijk.
Tussen 1974 en 1995 is er op verschillende plaatsen in de Hoeksche Waard bos aangeplant. Je vindt deze bossen bij Piershil, Zuid-Beijerland, Numansdorp, Strijen en ’s-Gravendeel. Door de bosaanleg zijn bosvogels als groene specht, grote bonte specht en gaai een stuk talrijker geworden. Op warme zomerdagen zijn de bossen lekker koel.