Natuurgebied

Zeeuws-Vlaanderen

De Westerschelde maakte Zeeuws-Vlaanderen. Nog steeds is dit een gebied met veel water. En het wemelt er van de watervogels.

Over Zeeuws-Vlaanderen

In Zeeuws-Vlaanderen liggen meerdere natuurgebieden, met ieder een ander landschap, planten en dieren.

Margarethapolder

Meanderende kreekjes in een open weidelandschap, waar tal van watervogels ongestoord foerageren, dat is Margarethapolder. Van oudsher geldt het gebied als inlaag, een beschermingszone tussen de zeedijk en de inlaagdijk. Ondanks regelmatige overstromingen werd het gebied lange tijd als landbouwgebied gebruikt. Maar in 2006 werd het gebied omgetoverd tot natuurgebied. Sindsdien weten weide-, moeras- en kustvogels het gebied weer te vinden. In 2010 richt Staatsbosbeheer Margarethapolder II in. Dit gebied is toegankelijk gemaakt voor bezoekers door middel van wandelpaden.

Sainte Marguérite

Op de zeedijk is een vogeltrekpost geplaatst. Vanaf dit punt zijn de Margarethapolder en de Westerschelde in één blik te overzien. Het kanon ernaast verwijst naar het jaar 1807, toen Napoleon op deze plek een kustbatterij wilde bouwen, genaamd Sainte Marguérite. Een naam die we herkennen in het dorpje De Griete, iets meer naar het oosten toe.

Eiland van de Meijer

Samen met Gat van Pinte vormt Eiland van de Meijer een jong wandelgebied langs de Otheensche Kreek bij Terneuzen. Het Eiland is een jong bos met bomen en struiken. Koeien die dwars door de rietvelden struinen, begrazen grote delen van het natuurgebied. Veel vogelsoorten, als kleine karekiet, rietgors, waterral, bruine kiekendief en heel veel soorten steltlopers voelen zich hier thuis. Wandelend over het eiland heb je regelmatig een geweldig uitzicht over de kreek. En ga gerust buiten de paden, struinen mag hier!

Knokkert

Knokkert, van oudsher een nat, moerassig stuk grond in de Strijdersgatpolder, is sinds 1971 eigendom van Staatsbosbeheer. Daarvoor was het in beheer bij boer Erasmus, die wars was van alle moderne landbouwtechnieken. Hierdoor treffen we hier nog oude boerenelementen aan: oude geriefhoutbosjes (essenhakhout), meidoornhagen en oude veedrinkputten. Nu is de Knokkert uitgebreid met loofbossen en open weilanden; een afwisselend gebied met bijzondere plant- en diersoorten.

Braakman

Braakman is een voormalig krekencomplex. De huidige vorm is ontstaan in 1952. Net voor de grote overstromingsramp in 1953 is het gebied ingepolderd. Destijds is er bijna 200 hectare bos- en natuurgebied gecreëerd. Inmiddels is daar 300 hectare bijgekomen. De Braakman is zo één van de grootste natuurgebieden van Zeeuws-Vlaanderen geworden. In het gehele gebied vind je uitgestrekte bossen, struweel, open terrein en water. Natuurlijk zijn wandelaars, fietsers en ruiters welkom in de nieuwe Braakman.

De Braakman is 1 van de grootste natuurgebieden van Zeeuws-Vlaanderen.

Canisvliet

Tijdens de verbreding van het kanaal van Gent naar Terneuzen in 1962 is een groot deel van de kreken gedempt. Dit gebeurde met slib uit het kanaal en dat had verstrekkende gevolgen. Bijzondere planten en dieren verdwenen en het milieu raakte vervuild. Sinds de jaren 90 krijgt het gebied weer de aandacht die het verdient. De bodem is schoongebaggerd en verontreinigd water wordt nu om de kreek geleid. Ook zijn omringende landbouwgronden aan het gebied toegevoegd. Hierdoor is Canisvliet gegroeid van 40 hectare naar 100 hectare.

Staats-Spaanse Linies

Rond Axel heeft Staatsbosbeheer 3 forten in beheer: Sint Joseph en Sint Jacob (aan de Fortdijk-West in Koewacht) en Sint Livinus (oostelijk daarvan aan de Liniedijk). Ze maken deel uit van de Staats-Spaanse linies. Deze restanten van 16e- en 17e-eeuwse militaire verdedigingswerken werden aangelegd van de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) tot aan de Franse Tijd (1794). Het stelsel van verdedigingswerken strekte zich uit aan beide zijden van de landsgrens van Knokke-Heist in het westen tot Antwerpen in oosten. Er werden forten aangelegd, verbonden door dijken. De linies zijn goed bewaard gebleven en te zien in het landschap. 

Meester van der Heijden Groeve

De Meester van der Heijden Groeve in Nieuw Namen is een aardkundig monument. Het dorp Nieuw Namen ligt op een heuvel die zo'n 6 meter boven de omgeving uitsteekt. Tijdens het Plioceen was de heuvel een uitgebreide strandvlakte. Je vindt hier fossielen van maar liefst 3 miljoen jaar oud. Ook zijn er resten gevonden van menselijke bewoning uit de Steentijd en Bronstijd, enkele duizenden jaren geleden. Opvallend is de rode verkleuring van de zandlagen. Die is ontstaan door verroeste ijzerdeeltjes.
Adres: Kerkepad 2, Nieuw Namen. Let op: de Meester van der Heijden Groeve is voorlopig gesloten.