Natuurgebied
Statige beukenlanen, 2 schaapskooien en bloeiende fruitbomen in het voorjaar. Deze eeuwen oude plek is al heel lang het domein van een grote kudde heideschapen, landgeiten en de herder en zijn honden. Dagelijks loopt onze schaapherder hier met zijn schapen over de schaapsdrift naar de heide. Sinds kort zijn, naast de hoedhonden van de herder, ook 3 kuddebeschermingshonden onderdeel zijn van de schaapskudde. Het zijn Karpatische Herdershonden uit Roemenië.
Het Ugchelse Bos is een natuurbos. In de loop der jaren hebben de aangeplante dennenbossen plaatsgemaakt voor een natuurlijk gevarieerd en licht bos. In dit bos is meer voedsel te vinden en komen meer broedvogels voor. Samen met de natuurgebieden rondom Kootwijk vormt het een aaneengesloten gebied van 10.000 hectare. Daarmee is het een van de grootste aaneengesloten stukken vrije natuur van Nederland. In het grootste deel van het bos van de boswachterij mag de natuur zijn gang gaan en grijpen we niet in. Het vele dode hout dat hier blijft liggen, is belangrijk voor paddenstoelen, mossen en insecten en daardoor ook voor vogels en andere dieren. De rest wordt gebruikt voor houtoogst. Daarmee voorziet de boswachterij in de houtbehoefte van een heleboel mensen.
In de Renkumse Poort komen bos, beekdal en de uiterwaarden van de Rijn samen. Het heuvelachtige gebied is een mooi voorbeeld van geslaagd natuurbeheer. Het voormalige industrieterrein Beukenlaan is omgetoverd tot een ecologische verbinding tussen de Oostvaardersplassen, Veluwe, uiterwaarden aan de Rijn, de Gelderse Poort en het Duitse Reichswald. Zo kunnen edelherten straks van de Veluwe naar de Rijn lopen.
Het heuvelachtige landschap is ontstaan in de voorlaatste ijstijd, toen het landijs grote hoeveelheden zand en grind voor zich uit duwde. De beken in het beekdal vormen het afwateringssysteem van deze stuwwallen. Sinds mensenheugenis is dit gebied bewoond, zo valt af te lezen aan de grafheuvels langs de beken. De uitvinding van de watermolen, rond de 11e eeuw, betekende de start van een eeuwenlange bedrijvigheid in het Renkumse beekdal.
Wie Veluwe zegt, zegt edelhert. Maar dat is niet altijd zo geweest. Halverwege de vorige eeuw was het edelhert door stroperij bijna verdwenen van de Veluwe. Om de edelherten in stand te houden werd in 1956 het Ugchelse bos aangewezen als Staatswildreservaat. Met resultaat! In 1988 was het aantal herten met zoveel toegenomen, dat de beschermende rasters weggehaald konden worden. Inmiddels hebben de herten zich via ecoducten verspreid van het Speulderbos in Putten tot de Veluwezoom in Rheden en kunnen we weer volop genieten van dit indrukwekkende dier.
Midden op de Veluwe hebben wisenten uit Duitsland een nieuw leefgebied. Staatsbosbeheer stelt voor deze Europese bizons een omheind gebied van 400 hectare beschikbaar. Er leven hier al wilde hoefdieren, zoals edelherten en wilde zwijnen. De wisenten zijn met hun gedrag en begrazing een mooie aanvulling. De effecten op de natuur gaan we monitoren. Dit nieuwe leefgebied draagt bij aan de instandhouding van de soort. De wisenten leven in een voor publiek afgesloten gebied. Meer over de wisenten lees je op Wisentopdeveluwe.nl.
Voor de aanleg van bossen in Nederland was begin vorige eeuw veel zaad van de grove den nodig. Geplukte dennenkegels werden in de zon of in een bakkersoven verwarmd om het zaad te kunnen winnen (het zogenaamde eesten). Om de productie te vergroten, bouwde Staatsbosbeheer in Stroe zelf een zaadeest.
Bij de zaadeest in Stroe zijn later 2 kegelschuren gebouwd. Hierin werden de kegels soms maandenlang bewaard totdat ze konden worden geëest. De wind kon van alle kanten door de schuren waaien, waardoor de kegels in vorm bleven. Sinds 1989 is de zaadeest niet meer in gebruik, de gebouwen staan op de monumentenlijst.