Groene Oren: Marcel de otter

  • 03 juni 2021
  • Flora en fauna

In de podcastserie Groene Oren vertellen planten, bomen en dieren zélf hun verhaal: wie zijn ze, hoe ziet hun dagelijks leven er uit en hoe is het om vanuit hun perspectief de wereld te ervaren? Luister naar het verhaal van Marcel de otter: “Ik heb een beetje gekegeld aan de overkant van de weg, want er was nogal wat verkeer en ik zag geen brug." 

De otter is een speels beestje. In Nederland was hij uitgestorven, maar sinds 20 jaar weer helemaal terug!

Wist je dat?

De otter kan heel goed kan ruiken. Zijn neus is wel duizend keer zo sterk als het reukvermogen van de mens! Soms zie je op foto’s schattige otters die op hun rug dobberen in het water. 'Kegelen' wordt dat genoemd. Dat is echter de Amerikaanse zeeotter die in zout water leeft. De Europese otter ligt niet zo vaak op zijn rug.

Over de otter

De otter leeft zowel op het land als in het water. Het land gebruikt hij als rustplaats en in het water vangt hij eten. De otter heeft zwemvliezen tussen zijn de tenen van al zijn poten en zijn oren, neus en ogen liggen in een lijn op zijn platte hoofd zodat deze bij het zwemmen net boven het water uitsteken. Als hij onder het water zwemt, doet hij zijn neus en oren dicht en kan hij tot wel vijf minuten onder water blijven.

Verdwenen en weer terug

Otter en Nederland waterland horen bij elkaar. Toch was de otter eind jaren ’80 verdwenen uit ons land. Zijn grootste vijand (de mens) had hem, bijna letterlijk, over de kling gejaagd. Hij werd bejaagd om zijn kostbare vacht en omdat vissers hem als concurrent zagen. Maar ook de watervervuiling door landbouw en industrie in de jaren ’50 kostte veel otters het leven. Ruilverkaveling, kanalisatie van wateren en de toename van infrastructuur en verkeer gaven de otter het laatste zetje; in 1988 werd de laatste otter door een auto aangereden.

In 1989 werden de eerste plannen gemaakt om de otter weer een kans te geven in Nederland. Overijssel en Friesland zetten de eerste stappen om het leefgebied van de otter te verbeteren: natuurlijke oevers aanleggen, aanlandplaatsen langs kanalen maken, waterplassen verdiepen voor vissen. In 2002 was het dan zover: de eerste 15 otters, afkomstig uit Letland, Zweden, Wit-Rusland, Tsjechië en Duitsland werden uitgezet in natuurgebied De Weerribben. Op deze waterrijke, ruime plek konden de otter-pioniers rustig en ongestoord aan een familiestamboom bouwen. Niet veel later volgden nog 14 otters in De Wieden en Rottige Meente.

Wat doet Staatsbosbeheer?

Nu doen we er natuurlijk alles aan om de otter te behouden voor ons land. De infrastructuur in Nederland is het grootste knelpunt voor de otter, want daardoor kan hij niet doen wat voor hem het belangrijkste is: zich goed kunnen verplaatsen tussen verschillende natuurgebieden. Boswachters geven ook voorlichting om mensen van provincies, waterschappen en gemeenten mee te nemen in het verhaal van de otter.

Ook interessant